Ekmek, insanlık tarihinin en eski ve en temel gıdalarından biridir. Yaklaşık 14,000 yıl önce, Neolitik dönemde Ortadoğu'da, bugünkü Ürdün ve Suriye topraklarında keşfedildiği düşünülmektedir. İlk ekmekler, yabani tahılların taşlar arasında ezilerek un haline getirilmesi, ardından su ile karıştırılarak hamur elde edilmesi ve bu hamurun sıcak taşlar üzerinde pişirilmesiyle yapılmıştır.

Neolitik dönemde yerleşik hayata geçen topluluklar, tarım yaparak tahıl üretimine başladılar. Bu dönemde tahılların depolanması ve işlenmesi yöntemleri gelişti. Elde edilen tahıllar, taş el değirmenlerinde ezilerek un haline getirildi. Bu un, su ile karıştırılarak hamur yapıldı ve sıcak taşlar üzerinde pişirilerek ekmek elde edildi. Bu basit pişirme yöntemi, ekmeğin keşfi için önemli bir adım olmuştur.

Zamanla, ekmek yapımı farklı kültürlerde çeşitli şekillerde gelişmiştir. Antik Mısır'da ekmek yapımında maya kullanılarak daha kabarık ve yumuşak ekmekler üretilmiştir. Romalılar döneminde fırınların kullanımı yaygınlaşmış ve ekmek yapımı daha da çeşitlenmiştir. Orta Çağ Avrupa'sında ekmek, toplumun tüm kesimlerinde temel gıda maddesi olarak tüketilmiştir.

Ekmek yapımının tarihsel gelişimi, aynı zamanda tarımın ve yerleşik yaşamın da bir göstergesidir. Günümüzde ekmek, dünya genelinde farklı kültürlerde farklı şekillerde üretilmekte ve tüketilmektedir. Beyaz ekmek, tam buğday ekmeği, pide, baget, naan gibi çeşitleriyle sofralarımızın vazgeçilmez bir parçası olmuştur.

Ekmeğin kökenine ve yapımına dair bu bilgiler, insanlık tarihinin en eski ve temel gıdalarından birinin gelişimini gözler önüne sermektedir. Ekmek, sadece bir gıda maddesi değil, aynı zamanda tarımın, yerleşik yaşamın ve toplumsal gelişimin de bir simgesidir.